آدم و حوا
نوشته شده در توسط امیررضا صافحیان.
شعری کــه به ویـــرانه ی افکار من افتاد
در چــنگِ زمان،در دلِ تو بی کــفن افتاد
راهی شده این راهِ پر از خوشه ی انــگور
"تاکی" که به اسمِ من و تو بر چمن افـــتاد
من بی تــو به دنبالِ دعــــاهایِ خــدایـــان
رفــتم که ســرم خــنده کنـــان از بـدن افتاد
"سیبی" که در این جاده ی پر شیبِ زمینی
از دســتِ تو در دســتِ همان پیــرِزن افتاد
باور بکنید آدم و حـــوا به هـمــان ســیــب
دستی نرســاندند که سیــب از دهـــن افتاد...
"صافحیان"
