بانو!
دنیا دو روز است : روزى به سود تو و روزى به زیان تو . هرگاه به سود تو بود ، سركشى نكن و وقتى به زیان تو بود، شكیبایى پیشه كن .
چشــــم در چـشم تو نـگــاه شـدن
بعـــد در فـــکـر تــو تـبــاه شـدن
تــــرس از خســـتگی و آه شـدن
مثـــلِ ســوزن درون کـــاه شـدن
شــــــعـر بـاید فقـط همین باشــد
غصـه با شــاعرش عجیـن باشــد
مثلِ یک مــرد راســت مـــردن را
یــکــه از ارث ســـهـم بـــردن را
تــوی حــمـام لیــــز خـــوردن را
فــکــر در مــوردِ همــیـن زن را
بــــایـد امــشـب به دار بـــزنـم
پنــجه رویِ ســه تـــار بـــزنـم
چشم هـایت بــرام،معمـولی است
کار هـایت- تمــام-،معمولی است
بـاز این فکرِ خــام،معمولی است
قرص... دیـازپام...معمولی است
شـاید این شعر آخرین حرف است
دودِ سیگار...[همزمان برف است]
"صافحیان"
